Wieże chłodnicze: Czym są, jak pracują, jak je konserwować

Wszystkie obiekty przemysłowe, a także te służące klimatyzacji lub chłodnictwu czy produkcji energii charakteryzują się emisją ciepła: jest ono mniej lub bardziej znaczące pod względem ilościowym. Zazwyczaj to „resztkowe” ciepło ma niską zawartość energii, która nie sprawia, że jego odzyskanie jest możliwe lub opłacalne. Dlatego musi być ono w jakiś sposób rozpraszane na zewnątrz.

Wśród różnych rozwiązań dostępnych w tym celu, w tym artykule przyjrzymy się chłodniom kominowym: są one obecnie uznawane za jedne z najbardziej wydajnych technologii dostępnych na rynku.

przez Giorgio Lorenzetti, doradcę technicznego w MITA Cooling Technologies

1. Chłodnie wyparne: czym są i jak działają

W poniższej sekcji postaramy się odpowiedzieć na następujące najczęściej zadawane pytania.

• „Czym są ewaporacyjne wieże chłodnicze (lub po prostu wieże chłodnicze), do czego służą i jak działają?”.
• „Gdzie są stosowane i dlaczego? Dlaczego są niezbędne?”
• „Jaka jest definicja 'wieży chłodniczej’ lub 'wieży chłodniczej wyparnej’?”.
• „Co to znaczy 'ewaporacyjna’?”

1.1. Wieże chłodnicze: Czym są i gdzie są przydatne

Chłodnie wyparne lub wieże chłodnicze są urządzeniami wykorzystującymi naturalną zasadę, która jest tak prosta, jak skuteczna: wymuszone odparowanie minimalnej ilości wody, w porównaniu z główną masą, odbywa się poprzez rozproszenie ciepła z samej masy; masa zatem ochładza się (utajone ciepło parowania).

Proces, w którym zachodzi chłodzenie ewaporacyjne jest równie prosty jak starożytny: archaiczne amfory wykonane z terakoty, materiału porowatego, pozwalały na wypływanie wody na zewnątrz w minimalnych ilościach. W ten sposób zachodził proces ewaporacyjny: woda wewnątrz była utrzymywana w chłodzie nawet w wysokich temperaturach otoczenia.

1.2. Wieże chłodnicze wykorzystują utajone ciepło parowania

Parowe wieże chłodnicze są w stanie najlepiej zrealizować proces wymiany ciepła woda/powietrze: parowanie jest wymuszone dzięki zastosowaniu prostych, efektywnych elementów, które zwykle wymagają minimalnej konserwacji.

Aby lepiej zrozumieć, w jaki sposób dochodzi do rozpraszania ciepła, należy wprowadzić dwa pojęcia.

• Ciepło jawne. Jest to ilość energii cieplnej, która jest dodawana lub odejmowana do elementu fizycznego (takiego jak żaluzje), aby zmienić jego temperaturę.
• Ciepło utajone. Jest to zasadniczo oparte na zmianie stanu, w jakim może znaleźć się substancja w wyniku dodania lub utraty ciepła. W przypadku wody może ona przejść z fazy ciekłej w fazę stałą (lód), jeśli po osiągnięciu temperatury zamarzania zostanie usunięte ciepło. Może ona również zmienić się z fazy ciekłej w fazę gazową (para), jeśli zostanie dodane ciepło, gdy osiągnie temperaturę wrzenia. Ciepło utajone jest zatem definiowane jako ciepło, które jest wprowadzane lub usuwane w celu zmiany stanu wody. Konkretnie w systemach chłodzenia wyparnego definiuje się je jako utajone ciepło parowania.

Dobrze zaprojektowana wieża wyparna jest w stanie zapewnić wodzie jak największą powierzchnię kontaktu z powietrzem, aby zoptymalizować wymianę ciepła utajonego.

Aby umożliwić taką wymianę ciepła, wieża wyparna musi oferować bardzo dużą powierzchnię styku powietrza z wodą. Jest to możliwe dzięki specjalnie zaprojektowanej powierzchni wymiany ciepła oraz wentylatorowi, który może przemieszczać określoną objętość powietrza zgodnie z precyzyjnie określonymi parametrami. Przyjrzymy się teraz szczegółowo znaczeniu tych wewnętrznych komponentów.

1.3. Temperatura termometru mokrego

Ważna koncepcja fizyczna umożliwia lepsze zrozumienie działania wież chłodniczych: temperatura termometru mokrego ma fundamentalne znaczenie dla teorii działania wszystkich systemów wyparnych, a w szczególności wież chłodniczych.

Praktycznie rzecz biorąc, parametr ten dokładnie określa „najgorsze” warunki temperatury i wilgotności względnej w obszarze instalacji. Stanowi on precyzyjne odniesienie dla teoretycznie osiągalnej temperatury wyjściowej wieży wyparnej.

1.4. Efektywność chłodni kominowych

Biorąc pod uwagę ich prostą konstrukcję, w połączeniu z wysokim poziomem efektywności pod względem stosunku kosztów do utraconych kW, wyparne wieże chłodnicze są nadal najczęściej stosowanym urządzeniem chłodniczym zarówno w HVAC, jak i przede wszystkim w środowiskach przemysłowych: nie ma żadnych szczególnych części ruchomych, z wyjątkiem wentylatora (który może być umieszczony zarówno w punkcie zasysania, jak i dostarczania). Z drugiej strony, zużycie energii elektrycznej jest naprawdę niskie w porównaniu z innymi systemami używanymi do tych samych celów.

Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku konieczności odprowadzenia dużych ilości ciepła (np. huty, zakłady chemiczne, elektrownie), ponieważ wieże chłodnicze są bezkonkurencyjne pod względem zużywanej energii elektrycznej i minimalnej powierzchni wymaganej do ich instalacji.

Nie mówiąc już o tym, że osiągalne temperatury, w odniesieniu do schłodzonej wody, są znacznie poniżej temperatury otoczenia: w przeciwieństwie do np. systemów żaluzjowych, które są ograniczone tą granicą. Wynika to z faktu, że systemy ewaporacyjne pracują wykorzystując utajone ciepło parowania (minimalna osiągalna granica dla wody to temperatura mokrego kubka).

1.5. Porównanie technologii chłodzenia: wyparnego, suchego, adiabatycznego i mechanicznego

Kiedy ma być zbudowany system chłodzenia dla procesów przemysłowych lub HVAC, należy wziąć pod uwagę kilka podstawowych kwestii: w rezultacie, my ca wybrać najbardziej odpowiedni system dla naszego zakładu. W szczególności decyzja musi uwzględniać zarówno wymagane temperatury robocze, jak i warunki środowiskowe w miejscu instalacji.

Na przykład, jeżeli wymagana jest temperatura chłodzonego płynu poniżej temperatury otoczenia, preferowany jest system wyparny: w tym przypadku minimalną teoretyczną granicą chłodzonego płynu jest, jak widzieliśmy, temperatura mokrego termometru powietrza.

Z drugiej strony, systemy suche oparte są na wymianie jawnej, która jest znacznie mniej efektywna niż wymiana utajonego ciepła parowania. Ograniczenie w tym przypadku narzuca temperatura płynu chłodzącego, czyli powietrza atmosferycznego. W przypadku, gdy wystarczy schłodzić płyn do temperatury powyżej temperatury otoczenia, należy zastosować chłodnicę powietrza.

Trzecią możliwością jest zaprojektowanie układu adiabatycznego, w którym pożądana jest temperatura płynu równa lub nieco niższa od temperatury otoczenia.

Wszystko to pomaga pokazać, że nie ma czegoś takiego jak system chłodzenia „dobry na każdy sezon”: dokonanie właściwego wyboru, w oparciu o wymagania projektowe i warunki środowiskowe, oznacza optymalizację zużycia energii, zmniejszenie wymaganej przestrzeni i zapewnienie systemom warunków, w których mogą działać w najlepszy sposób.

Osobnym tematem są agregaty chłodnicze: w tym przypadku mówimy jednak o urządzeniach, które do uzyskania chłodu wykorzystują określone elementy mechaniczne (sprężarki, parowniki), zamiast elementów „naturalnych”, takich jak powietrze czy woda.

Osobnym tematem są chillery: w tym przypadku mówimy jednak o urządzeniach, które do uzyskania chłodu wykorzystują konkretne elementy mechaniczne (sprężarki, parowniki), zamiast „naturalnych” elementów, takich jak powietrze czy woda.

2. Wieże chłodnicze: wymiarowanie i komponenty

Dowiedzieliśmy się, czym są wieże wyparne i jaką (prostą) zasadę fizyczną wykorzystują do utrzymania wysokiej wydajności.

Teraz przyjrzymy się temu, jak są one budowane, a dokładniej kryteriom stosowanym do określenia ich wielkości.

2.1. Jak dobrać wielkość wieży: znaczenie temperatury termometru mokrego

O wielkości chłodni wyparnej decyduje kilka podstawowych parametrów. Należą do nich:

• moc cieplna, która ma być rozpraszana;
• temperatura wody wprowadzanej do wieży;
• temperaturę wyjściową, którą należy osiągnąć;
• warunki termo-higrometryczne (tj. temperatura i wilgotność) obszaru instalacji.

Szczególnie te informacje są decydującym czynnikiem przy określaniu właściwej wielkości. Umożliwia ona określenie tego dokładnego parametru temperatury mokrego żaru, który, jak widzieliśmy, określa „najgorsze” warunki środowiskowe w miejscu instalacji i minimalną temperaturę, jaką może osiągnąć woda schłodzona przez wieżę wyparną.

W tych warunkach-ograniczeniach muszą być zagwarantowane temperatury projektu wymagane do rozproszenia obciążenia cieplnego dostarczanego przez system. Po określeniu referencyjnej temperatury mokrej żarówki (średnio o około 10°C niższej niż temperatura otoczenia), jasne jest, że podejście wymagane dla wody wylotowej będzie mniejsze, a wieża wyparna wymagana do jej osiągnięcia będzie większa. Przez „podejście” rozumiemy różnicę pomiędzy temperaturą mokrego żaru a temperaturą wody schłodzonej.

Zazwyczaj podejście w granicach 2-3°C do 5-6°C w pełni zaspokaja potrzeby większości nowoczesnych obiektów.

2.2. Części składowe chłodni kominowych i stosowane materiały

Teraz przechodzimy do głównych elementów, które charakteryzują wyparne wieże chłodnicze, zarówno w obiegu otwartym, jak i zamkniętym.

• Główna struktura powstrzymująca i podtrzymująca wieżę wyparną: może być wykonana z blachy, włókna szklanego lub obu tych materiałów. W przypadku wyjątkowo dużych wież przemysłowych lub hiperbolicznych stosuje się również cement.
• Powierzchnia wymiany ciepła (w wieżach z obiegiem otwartym) lub wężownica wymiany ciepła, zazwyczaj z wiązkami gładkich rur (w wieżach z obiegiem zamkniętym): są to „serca” wieży wyparnej. W rzeczywistości są to elementy, przez które odbywa się wymiana ciepła między wodą a powietrzem.
• Wentylatory osiowe lub odśrodkowe: jest to jedyna ruchoma część mechaniczna i jest to element, który „wymusza” odparowanie wody wymagane do osiągnięcia chłodzenia. Wybór wentylatora osiowego lub odśrodkowego, w zależności od warunków projektowych, jest ważny dla osiągnięcia najbardziej wydajnej pracy i najniższego zużycia energii przez system. Przyjrzyjmy się kryteriom.
• System dystrybucji wody, zazwyczaj składa się z rampy rur i dysz. Umożliwia on rozprowadzenie wody do chłodzenia po powierzchni wymiany ciepła (chłodnie z obiegiem otwartym) lub na wężownicy wymiany ciepła (chłodnie z obiegiem zamkniętym).
• Eliminator kropel, umieszczony bezpośrednio przed wentylatorem. Służy do zatrzymywania kropel wody, które w przeciwnym razie zostałyby wyniesione na zewnątrz przez przepływ powietrza wywołany przez wentylator.

Ponadto charakter wody, która ma być schłodzona, w znacznym stopniu wpływa na wybór materiałów konstrukcyjnych, jak wspomniano powyżej, jak również na najbardziej odpowiedni rodzaj powierzchni wymiany ciepła. W przypadku wody, która jest szczególnie agresywna lub kwaśna, preferowane byłyby materiały odporne na korozję lub włókno szklane, przy czym te ostatnie są z natury odporne na większość czynników chemicznych.

Z drugiej strony, jeśli woda może być zanieczyszczona przez proces, wnosząc ze sobą zmętnienie lub inne zanieczyszczenia, w tym o charakterze organicznym, należy ocenić najbardziej odpowiedni rodzaj powierzchni wymiany ciepła spośród dostępnych: od antyfoulingu, przez pionowe kanały nie krzyżujące się, po klasyczne pakiety „splash”, które opierają się na zasadzie separacji kropel.

2.3. Upłynnianie i uzupełnianie

Jak wspomniano powyżej, wieże wyparne realizują swoje zadanie chłodzenia wody poprzez wymuszone odparowanie określonej ilości wody. Ilość odparowanej wody jest wprost proporcjonalna do ilości ciepła, które ma być odprowadzone: dokładniej, na każde 600 Kcal obciążenia cieplnego, które jest odprowadzane, tracimy około 1 litra wody.

Jest to niezaprzeczalny fakt fizyki i stanowi jeden z niewielu „krytycznych” aspektów, które muszą być zarządzane, w wyraźnie pozytywnym bilansie systemów wyparnych w porównaniu z innymi technologiami chłodzenia.

Aby osiągnąć chłodzenie, odparowana woda musi zostać ponownie wprowadzona do obiegu: dobrze jest, aby odbywało się to poprzez takie kondycjonowanie jakości wody, aby w obiegu nie powstawały osady kamienia i osady w ogóle. Dzieje się tak dlatego, że stężenie soli zawartych w wyparowującej wodzie jest rozpuszczane w pozostałej wodzie, powoli zwiększając swoje stężenie. Krótko mówiąc, konieczne jest kontrolowanie tego stężenia i zapewnienie, że pewne wartości graniczne nie zostaną przekroczone: w normalnych warunkach odpowiednie uzdatnianie kamienia i częściowe spuszczanie wody zawartej w obiegu są więcej niż wystarczające do tego celu.

Podczas gdy odparowana woda jest funkcją rozpraszanego ciepła i dlatego nie może być modyfikowana pod względem ilościowym, woda określana jako „bleed-off” może być modyfikowana i służy do utrzymania ilości rozpuszczonych soli w określonych granicach.

Odpływem można zarządzać „empirycznie”, dążąc do tego, by był taki sam jak odparowanie (współczynnik koncentracji „2”). Można też kontrolować go poprzez ciągłe monitorowanie jakości wody zawartej w obiegu, zwłaszcza parametru przewodności elektrycznej.

Kontrola przewodności za pomocą specjalnych zabiegów wapiennych, a następnie odpowiednie zarządzanie upustem pozwala na zmniejszenie ilości wody, która jest marnowana. Nie tylko to, ale również pozwala na doskonałe utrzymanie sprawności systemu i wydłużenie okresów pomiędzy interwencjami konserwacyjnymi oraz wymianą elementów podlegających zużyciu. Dlatego też idealnym rozwiązaniem może być wybór rozwiązania „zintegrowanego” dla danego obiektu, czyli pakietów, które oprócz pojedynczej jednostki wyparnej zawierają również konkretne urządzenia do kontroli i zarządzania wodą. Jeszcze lepiej, jeśli są one proponowane bezpośrednio przez Producenta: w ten sposób mogą być odpowiednie pod względem materiałów i specjalnie zaprojektowane dla maszyny, którą obsługują.

3. Wieże chłodnicze: główne zastosowania przemysłowe i cywilne

Jak wyjaśniono na początku, chłodnie wyparne są szeroko stosowane w następujących typach zakładów:

• produkcja energii;
• klimatyzacja budynków użyteczności publicznej;
• chłodnictwo;
• przemysłowych;

Ten ostatni obszar z pewnością reprezentuje sektor, który najczęściej wykorzystuje wieże wyparne, przede wszystkim dla elektrowni średniej i dużej mocy.

3.1. Chłodnie wyparne: optymalne rozwiązanie dla wyższych poziomów mocy

Wszystkie inne układy chłodzenia, zarówno powietrzne, adiabatyczne, jak i chłodnicze, stanowią możliwą alternatywę, gdy moc cieplna do rozproszenia jest stosunkowo niewielka, referencyjnie poniżej 1 MW. Stają się one jednak skrajnie nieekonomiczne przy mocach znacznie większych, nawet kilku MW.

W dziedzinie przemysłu stosowane są zarówno chłodnie z obiegiem otwartym, jak i zamkniętym: w tym drugim przypadku chłodzony płyn (woda lub mieszanina wody i glikolu) krąży wewnątrz wężownicy wykonanej z gładkich rur. Ta z kolei jest zewnętrznie zwilżana, a przymusowo odparowana woda odprowadza ciepło do płynu wewnętrznego.

3.2. Wieże chłodnicze w połączeniu z wymiennikami ciepła

Wieże wyparne z obiegiem zamkniętym są ważną alternatywą w przypadku „pośredniego” chłodzenia użytkownika: mianowicie, gdy ciecz w obiegu chłodniczym nie jest zanieczyszczana przez powietrze.

Ten sam rodzaj pośredniego chłodzenia można osiągnąć za pomocą wieży wyparnej z obiegiem otwartym w połączeniu z płytowym wymiennikiem ciepła lub wymiennikiem ciepła z wiązką rur. Zaletą pierwszego systemu jest to, że zarówno sekcja wyparna, jak i wymiennik ciepła w postaci wiązki rur znajdują się w jednym urządzeniu: zalety w zakresie zajmowanej powierzchni i kosztów są niekwestionowane.

3.3. Wieże chłodnicze połączone ze skraplaczami agregatów chłodniczych chłodzonych wodą

Chłodnie wyparne są również stosowane w sektorze HVAC, a przede wszystkim w całym chłodnictwie przemysłowym i komercyjnym: w szczególności wraz ze skraplaczem agregatów chłodniczych chłodzonych wodą, dziś bardziej niż kiedykolwiek w agregatach absorpcyjnych.

3.4. Przykłady sektorów zastosowań

Na koniec, jako przykład, podajemy listę sektorów zastosowań przemysłowych i cywilnych, w których chłodnie kominowe mogą spełniać swoje zadanie w zakresie rozpraszania ciepła procesowego.

• Elektrownie jądrowe, termiczne, geotermalne i węglowe.
• Zakłady naftowe i gazowe: często stosowane są duże przemysłowe wieże chłodnicze.
• Rafinerie.
• Produkcja tworzyw sztucznych i obróbka cieplna metali (np. huty i odlewnie).
• Kogeneracja i trigeneracjal
• Systemy klimatyzacji w budynkach cywilnych i przemysłowych (HVAC).
• Supermarkety wraz z agregatami chłodniczymi.
• Małe systemy produkcyjne, takie jak lodziarnie.

4. Rodzaje chłodni wyparnych

Przechodzimy teraz do różnych typów i wariantów konstrukcyjnych chłodni kominowych: w fazie projektowania wybór wynika z zastosowania, do którego są przeznaczone, lub z wielkości instalacji.

Najczęstsze zmienne, które mogą wpłynąć na wybór to przede wszystkim:

• moc cieplna, która ma być rozpraszana,
• charakter wody, która ma być chłodzona,
• rodzaj procesu,
• kontekst, w którym odbywa się instalacja (cywilny lub przemysłowy),
• szczególne wymagania dotyczące instalacji, na przykład, czy jest to nowy system czy wymiana.

4.1. Wieże chłodnicze budowane na miejscu i montowane fabrycznie

Wielkość instalacji (w sensie mocy cieplnej do odprowadzenia) kieruje wybór w stronę dwóch systemów: chłodni wyparnych typu „package”, czyli wstępnie zmontowanych w fabryce, lub „field-erected” (wznoszonych bezpośrednio na miejscu).

Te pierwsze mogą być wykonane zarówno z metalu, jak i z innych materiałów, które są „mniej wrażliwe” na obecność wody i jej ewentualne działanie korozyjne: na przykład z włókna szklanego. Te ostatnie są zazwyczaj wykonywane z konstrukcją metalową lub z profili pultrudowanych z włókna szklanego, jeśli nie faktycznie z betonu: klasyczne wieże hiperboliczne elektrowni jądrowych.

4.2. Rozwiązania standardowe lub ciche

Kolejnym elementem wpływającym na wybór najbardziej odpowiedniego rozwiązania konstrukcyjnego jest obszar instalacji: jeśli mówimy o sektorze HVAC (szpitale, centra handlowe, systemy klimatyzacji), preferowane jest rozwiązanie o niskim oddziaływaniu akustycznym. Należy zatem wybrać maszynę konstrukcyjnie zaprojektowaną pod kątem niskiej emisji hałasu lub w każdym razie łatwo wyciszalną.

Jeśli obszar instalacji jest przemysłowy, wartości graniczne hałasu, choć obecne jako żądanie projektu, są z pewnością mniej wiążące i dlatego można zaproponować mniej konkretne rozwiązanie.

4.3. Czy preferowane są wentylatory odśrodkowe czy osiowe?

Aby odpowiedzieć na to pytanie, cofnijmy się w czasie.

W przeszłości istniała tendencja do kierowania wyboru w sektorze cywilnym w stronę wież ewaporacyjnych z wentylatorami odśrodkowymi. W przypadku procesów przemysłowych preferowane były wentylatory osiowe.

Obecnie istnieją chłodnie wyparne z wentylatorami osiowymi, które są tak samo wydajne, jak i ciche, że ta różnica nie jest już tak wyraźna. Wszystko to zostało wyjaśnione w tym artykule na temat wież chłodniczych z wentylatorem odśrodkowym lub osiowym.

4.4. Właściwe rozwiązanie dla właściwego zakładu: zbieranie informacji

Wreszcie, ważne jest również, aby znać wszelkie ograniczenia wymiarowe lub ograniczenia związane z innymi istniejącymi wcześniej sytuacjami, które mogą prowadzić do preferowania jednego lub drugiego wyboru.

Na przykład w przypadku wymiany może istnieć istniejąca umywalka lub przestrzeń określona przez poprzednią instalację, którą należy wziąć pod uwagę. Rzadziej jednak można znaleźć ograniczenie o takim charakterze lub można je zidentyfikować na podstawie obszaru, w obrębie którego przewidziana jest instalacja chłodnicza.

Wszystkie te aspekty muszą zostać omówione w fazie zbierania danych pomiędzy Klientem a Dostawcą, przy czym Dostawca jest odpowiedzialny za przyjęcie roli „doradczej” dla Klienta, tak aby propozycja mogła być najlepsza zarówno z technicznego, jak i ekonomicznego punktu widzenia.

5. Uzdatnianie i konserwacja wody

Jak wszystkie urządzenia w systemie technologicznym, również wieże wyparne, niezależnie od typu, wymagają rutynowego programu konserwacji, a w przypadku awarii – programu konserwacji nadzwyczajnej.

Ze względu na wyjątkową prostotę konstrukcji, wieże chłodnicze nie wymagają szczególnej uwagi, poza przestrzeganiem kilku bardzo prostych i skutecznych wytycznych, które zapewniają utrzymanie ich w optymalnych warunkach pracy.

W rzeczywistości bezpieczeństwo i wydajność idą w parze.

5.1. Uzdatnianie wody z wieży

Najbardziej delikatne aspekty są z pewnością przypisane do charakteru wody obiegowej: mianowicie, nie tylko uwaga na rodzaj wody, która ma być chłodzona, ale jak ta woda jest kontrolowana i kondycjonowana, aby nie uległa pogorszeniu z fizyko-chemicznego punktu widzenia.

Dobrze oczyszczona woda, unikająca osadzania się kamienia i innych osadów w wieży parowej i w instalacji, ma również bardzo pozytywny wpływ na minimalizację możliwego namnażania się i rozprzestrzeniania substancji organicznych (glonów) lub bakterii, w tym najbardziej powszechnej i potencjalnie niebezpiecznej, która może powodować Legionellę.

Czysta chłodnia wyparna oznacza wieżę wyparną, która jest zawsze wydajna, a zatem może zaoferować maksymalną wydajność przy minimalnym zużyciu zasobów, zarówno w zakresie energii elektrycznej, jak i wody odparowanej i oczyszczonej.

5.2. Dobre praktyki dostarczone przez producenta wieży

Oczywiście, elementy składające się na wieżę wyparną również korzystają z prawidłowego zarządzania: powierzchnie wymiany ciepła mają dłuższą żywotność, podobnie jak silniki i wentylatory pracują w lepszych warunkach dzięki mniej agresywnej wodzie, która może spowodować pogorszenie stanu najbardziej wrażliwych części.

Jeśli chodzi o praktyki, które należy stosować, aby uzyskać ten stan, to generalnie wystarczy przestrzegać konkretnych wskazówek podanych przez Producenta dotyczących okresowych kontroli i konserwacji, jak również parametrów fizyko-chemicznych, które należy przestrzegać dla wody w obiegu. Istnieją jednak bardziej ogólne wytyczne, często wymieniane również w instrukcjach producenta, które zapewniają „dobre praktyki” ważne dla wszystkich systemów, w których stosowane są wieże wyparne: prestiżowe instytucje w tym zakresie to Cooling Technology Institute i Assoclima (Confindustria).

Są to przydatne, bezstronne sugestie dotyczące optymalnego działania całego systemu.